Combined Arms na poziomie plutonu i kompanii cz. 1

Jakiś czas temu w ramach szukania różnic między Join Task Force a Combined Arms natrafiłem na ciekawy artykuł.

Combined Arms na poziomie plutonu i kompanii


[Jest to post z bloga Firearmsblog napisany przez Charles222, piechura Armii Stanów Zjednoczonych, który w swojej wojskowej karierze m.in. dowodził plutonem lekkiej piechoty US Army (11-B/light Inf).]
Tłumaczenie i dopiski moje własne
Combined Arms - w tłumaczeniu to system ogniowy, czyli połączenie różnych możliwości rażenia w jeden system.

Ten artykuł jest próbą wyjaśnienia, jak walczy pluton piechoty US Army, zarówno samodzielnie, jak i w ramach kompanii. Będzie to opis podstaw użycia indywidualnej siły ogniowej, manewru oraz użycia broni wsparcia. Został on podzielony na kilka postów.

Po pierwsze, podstawową jednostką jest zespół ogniowy (ang. fire team). Składa się z czterech ludzi: strzelca (R), dowódcy zespołu (TL), grenadiera (GR) i strzelca LKM-u lub KM-u (AR).

Strzelec (Rifleman – R) jest najbardziej uniwersalnym pod względem użyteczności członkiem w zespole. Uzbrojony jest w najlżejszą i najbardziej poręczną broń i towarzyszącą temu najlżejszą amunicję. Często ma jednak inne dodatkowe zadania na polu walki, takie jak ratownik medyczny (Combat Lifesaver), „eksplorator wrażliwych instalacji” (Sensitive Site Exploitation), lub ogólne obciążony jest dodatkowym wyposażeniem zespołu lub drużyny, takim jak lornetka, dodatkowa amunicja dla zespołu, amunicja do moździerza itp. Jego zadanie w walce polega na szybkim i celnym rażeniu przeciwnika z wykorzystaniem broni własnej. Może on być wyposażony w podstawowy karabinek M4 (ewentualnie z celownikiem optycznym ACOG, jeśli jest taki dostępny, a częściej z celownikiem kolimatorowym M68 lub Eotech Holographic Weapon Sight) lub w sytuacjach, w których wymagany jest większy zasięg w specjalistyczny wariant M16 lub M14 EBR (Enhanced Battle Rifle) z odpowiednim celownikiem optycznym.

Team Leader (TL) jest dowódcą zespołu. Prawie zawsze ma stopień specjalisty lub sierżanta (klasa E-5). Jego bronią także jest podstawowy wariant M4, zazwyczaj z ACOG-iem. W niektórych jednostkach ma na swoim wyposażeniu podwieszany granatnik. Duża ilość podoficerów lekkiej piechoty uważa, że M203 czy M320 jest niewłaściwą bronią dla lidera zespołu, który w myśl doktryny walki US Army ma bezpośrednio kierować ogniem członków swojego zespołu oraz manewrować całym zespołem, a nie zajmować się prowadzeniem ognia z własnej broni.

Grenadier (GR) to nierzadko najmłodszy po strzelcu członek zespołu, choć nie jest to żadną ustaloną regułą. Uzbrojony jest w karabinek M4 z granatnikiem M203 lub M320. Najlepszym celownikiem dla niego jest Eotech, gdyż ACOG i M68 blokuje celowanie z podnoszonych przyrządów celowniczych granatnika. Zazwyczaj nie ma innych dodatkowych funkcji, ponieważ oprócz podstawowej amunicji do karabinka nosi od 12 do 48 sztuk amunicji do samego granatnika. Zwykle amunicja ta jest różnego typu i przeznaczenia (HE, HEDP, Dymne, Parachute Flare i Star Cluster to najczęstsze). Jego zadaniem w czasie walki jest prowadzenie pośredniego ognia do około 350m i 150m do celów punktowych. Promień rażenia to około 5m.

Strzelec KM lub LKM (Automatic Riflman – AR) dysponuje najbardziej skuteczną bronią do rażenia siły żywej w zespole. Zwykle jest to M249 Squad Automatic Weapon. Chociaż może być zasilany z taśmy jak M240B Medium Machine Gun to na tym podobieństwa się kończą. SAW jest całkowicie inaczej stosowany niż M240. Podczas, gdy plutonowe M240-ki są podstawą wydzielonych zespołów broni wsparcia (zwykle dwu do trzy osobowych), M249 jest indywidualną bronią danego strzelca i jest traktowana jako taka. Nie jest głównym filarem zespołu ogniowego, ale raczej jego częścią składową. Zadaniem strzelca KM jest zapewnienie ognia do celu punktowego do 600m, a do celów powierzchniowych do 800m. Zazwyczaj strzelcy takiej broni noszą między 600 i 1000 sztuk amunicji. Jeśli nosi zapasowe lufy to zwykle jest to tylko jedna, długa, jako uzupełnienie do standardowej krótkiej.

Czytaj drugą część - tutaj.