To jest trzecia część z trzech na które składa się cały artykuł.
Pierwsza część znajduje się tutaj.
Druga część znajduje się tutaj.
Teraz, kiedy przedstawione zostało, kto co robi w plutonie piechoty, opisze, jak różne systemy broni powinny działać razem oraz jak współdziałają zespoły takie jak snajperów i broni wsparcia.
Strzelcy z M4, którzy z reguły stanowią większość zespołów ogniowych pokrywają skutecznie strefą od 0 do 300 metrów od linii własnej. Grenadierzy i Strzelcy Wyborowi (Designated Marksmen – DZM) mają większy zasięg skuteczny. Jest to od około 65 metrów dla granatników do 350 metrów dla celów obszarowych. Strzelec Wyborowy może, w zależności od typu karabinu, bez większego problemu skutecznie razić cele do około 500 metrów. Dyskutowane jest czy M16 jest bardziej przydatne dla tego typu żołnierza, jako znacznie lżejsze, a także z natury bardziej dokładne niż M14.
Zespoły z M240 dysponują największym skutecznym zasięgiem w porównaniu do każdego innego typu broni jakim dysponuje pluton lekkiej piechoty. Rozstawione na własnych dwójnogach, są zdolne do rażenia celów punktowych do 600m, a celów powierzchniowych do 800 metrów. Po rozstawieniu na statywie, ich zasięg wydłuża się do 800m dla celów punktowych i 1100 metrów dla powierzchniowych. Lekkie plutony piechoty mają na wyposażeniu dwa takie karabiny. Plutony Rangersów mają 3 Mk.48, co jest możliwe z uwagi na to, że są znacznie lżejsze w porównaniu do M240, choć w dalszym ciągu stosują wzór trzech zespołów, jeśli zostanie im wydany M240B.